ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΒΥΘΟΜΕΤΡΙΚΗ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ

1. ΓΕΝΙΚΑ

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοπογραφική εργασία που γίνεται , για την απεικόνιση του βυθού της θάλασσας , των λιμνών , ποταμών κ.τ.λ.

Η βυθομέτρηση γίνεται με σκοπό , τη μελέτη λιμανιών , την προστασία ακτών , τις μελέτες υδρεύσεων , αποχετεύσεων και πολλά άλλα .

2. ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ

Η αποτύπωση γίνεται ( με ανάλογο τρόπο ) όπως στη στεριά .

Ας πάρουμε για παράδειγμα , την αποτύπωση του βυθού της θάλασσας (σχήμα) . Και εδώ σημεία λαμβάνονται , τα οποία αποτυπώνονται οριζοντιογραφικά (σχήμα) στην επιφάνεια της .

Αντί για υψόμετρα , εδώ μετράμε το βάθος . Το βάθος , από τη μέση επιφάνεια της θάλασσας ( την επιφάνεια του γεωειδούς ) εώς το σημείο του βυθού .

3. Η ΜΕΣΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Ο προσδιορισμός της μέσης επιφάνειας της θάλασσας , γίνεται με δύο τρόπους :

Aπό πίνακες παλιρροιών .
Aπό την ύπαρξη υψομετρικής αφετηρίας στην ακτή .

Έχουν προηγηθεί μελέτες χρόνων και μ' αυτόν τον τρόπο συντάχθηκαν αυτοί οι πίνακες , που στην Ελλάδα παρέχονται από την υδρογραφική υπηρεσία . Αν στην περιοχή που θα γίνει η βυθομέτρηση δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για τη μέση στάθμη της επιφάνειας της θάλασσας...αναζητούμε τους διαθέσιμους πίνακες για την πλησιέστερη προς την αποτύπωση περιοχή .

4. Η ΒΟΛΙΔΑ

Σε βυθομετρήσεις περιορισμένης έκτασης , για τη μέτρηση του βάθους των αποτυπωμένων σημείων χρησιμοποιείται η βολίδα ( σχήμα ) .

Αυτή αποτελείται από σχοινί ή αλυσίδα που φέρει υποδιαιρέσεις και στην άκρη του οποίου υπάρχει ένα βάρος από μολύβι , περίπου 5 κιλών , σχήματος κυλίνδρου . Ανά μέτρο με αρχή το κάτω άκρο του βάρους υπάρχει ένδειξη . Ανά 5 μέτρα τοποθετούνται χαρακτηριστικές ετικέτες .

Η βολίδα ρίχνεται από βάρκα , αφού πρώτα έχει ακινητοποιηθεί , μέχρι να φθάσει στο βυθό και την κρατάμε κατακόρυφα . Οι αποτυπώσεις πραγματοποιούνται συνήθως πρωϊνές ώρες , όπου στην περιοχή επικρατεί νηνεμία και φυσικά δεν υπάρχουν θαλάσσια ρεύματα .

5. ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Τα παλιά χρόνια , ο οριζοντιογραφικός προσδιορισμός των σημείων γινόταν από την ακτή , όπου δημιουργούσαμε μια βάση και με επίλυση εμπροσθοτομίας δίναμε συντεταγμένες στο υποψήφιο σημείο . Το πρόβλημα εντοπιζόταν στην ακινητοποίηση του πλωτού πάνω από το σημείο προσδιορισμού .

Για μικρές εκτάσεις , μέχρι 200 μέτρα , απλώναμε σχοινί από τη στάση του οργάνου και σε μικρές αποστάσεις ορίζαμε τα χαρακτηριστικά σημεία , τοποθετώντας φελλούς κ.τ.λ. Από τα δύο σημεία της βάσης σκοπευόταν ταυτόχρονα το ζητούμενο σημείο .

'H μπορούσαμε μέσα από τη βάρκα διαθέτοντας μια πυξίδα με διόπτρα , να στοχεύουμε τα δύο σταθερά σημεία της ξηράς . Βέβαια θα έπρεπε να γνωρίζουμε και την απόκλιση ( παραλλαγή ) , με την οποία διορθώνονται οι διοπτεύσεις και έτσι θα είχαμε τις γωνίες διευθύνσεως των σκοπευθέντων σημείων από το σημείο στάσεως . Αυτή η μέθοδος εφαρμοζόταν σε βυθομετρικές αποτυπώσεις μεγάλων εκτάσεων .

Όμως με τη νέα τεχνολογία , μπορεί να γίνει η χρήση GPS , αρκεί στην περιοχή να επικρατεί νηνεμία . Τα σημεία καταχωρούνται αυτόματα στη μνήμη του μηχανήματος . Η δε βολιδοσκόπηση , μπορεί να πραγματοποιηθεί με ηλεκτρονικές ηχοβολιστικές συσκευές . Η ταχύτητα του ήχου στο θαλάσσιο νερό είναι περίπου 1500 m / sec , χρόνος ο οποίος αυτόματα μετατρέπεται σε απόσταση ( βάθος ) , την οποία και διαβάζουμε στο όργανο .